Vannamiddag was ik in Brussel met lief en de haren. We zagen een restaurant met een ondertitel (heerlijkheden uit Vietnam), en op de trein las ik mijn vijfde Kim Fupz Aakeson van de maand uit - wat een blije ontdekking is die man. Nu thuis wil ik eindelijk beginnen in Gouden Uil Paravion van Hafid Bouazza. Lambchop zacht op de achtergrond lees ik de eerste zinnen:
Luister.Dit boek verdient een leeslint, denk ik na deze zinnen. Het heeft er geen. Dit boek verdient een leeslint. Ik sta op uit de zetel, kijk in het boekenrek. Het boekenbedrijf verrast wel vaker in leeslintenpolitiek. Softcover Assimil-taalgidsen wél en het Verzameld werk van Elsschot in hardcover niet.
Wat klinkt als een aanmaning tot stilte - ssst! - is in werkelijkheid het geluid van de wind in de bomen, een gerucht dat met vele tongen in de bladeren lispelt. En zou dat gekwetter van onzichtbare vogels niet geroddel zijn?
Stel je voor: een mooi rood leeslint. Mmmm. Zou Bouazza daar ook niet stiekem van gedroomd hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten