['Zien de mensen het hem dan niet doen?' vroeg Sofie.
Nooit ziet zij hem. Vergeet niet dat het schemerdonker is dan. En de Schrokschranzer heeft een bliksemsnelle arm. Zijn arm gaat nog vlugger op en neer dan een kiekeboe.'(uit: Roald Dahl De GVR. Fontein, 2000. p 77.)]
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
De zogenaamde in die bloemlezing bijeengebrachte dichters waren een stel verwaande melkmuilen die verantwoordelijk waren voor grenzeloze banaliteiten waartussen hier en daar een eenzame metaforische bliksemflits flikkerde, het werk van de verhitsten onder hen.
uit Félix de Azua, uit: De geschiedenis van een idioot door hemzelf verteld, of De inhoud van het geluk, (Contact, 1989), p. 59
Een reactie posten