[lightning claws the eastern sky, and it's neat in the weight room's dark because Lyle is in a slightly different position and forward angle each time he's illuminated through the window up over the grip/wrist/forearm machines to his left, so it looks like there are different Lyles at different fulgurant moments. (uit: David Foster Wallace Infinite Jest. Little, Brown and Company, 1996. p 387.)]

van Occy

Vannacht zag ik in een droom vijf uilen. Ze zaten in een enorme knotwilgholte en ik kon niet zeggen van welke soort ze nu echt waren. De meest linkse droeg een monocle en een militair uniform. Een andere droeg een wittig Afrikaans masker.

[De bomen van Cyprus werden hogelijk gewaardeerd door Assyrische, Fenicische en Romeinse scheepsbouwers; tijdens de kruistochten verdwenen ze merendeels in de oorlogsschepen van Richard Leeuwenhart. Tegen die tijd was de geitenpopulatie al zo groot dat de vlakten boomloos bleven. In de loop van de 20ste eeuw werden aanplantingen van parasoldennen geïntroduceerd, om te proberen voormalige bronnen weer tot leven te wekken. Maar in 1995, na een langdurige droogte, gingen die samen met de resterende inheemse bossen in de noordelijke bergen te gronde in een door blikseminslag veroorzaakt inferno. (uit: Alan Weisman De wereld zonder ons. Atlas, 2007. p 110.)]

Vanavond zat ik een half uur in café Monopole in Gent. Er stond al een bezemsteel klaar om van zaterdag op zondag de klok van Vieux-temps een uur terug te draaien. De witte kat in de gelagzaal had geen staart.

één van mijn favoriete soorten

Er komt schoon vrouwvolk over de vloer in de caffènation. Jong is het, mooi, intelligent, artistiek, belezen. En één dame heeft een lederen handtas met daarop gedrukt: een roodborsttapuit.

In de tunnel van het station van Mechelen staat er tussen spoor 6 en 7 een snoepautomaat die nog rekent met Belgische franken. Voor 0,80 BFR kocht ik er vrijdag een Mambo van Lilly Food (Kluizenhof 19 9170 St.-Gillis-Waas). Zo'n Mambo kocht ik nooit eerder, merkte ik nooit eerder op ook.

In een Spar in Gent zag ik vannamiddag een pak met iets dat op Mambo's lijkt. "Gebak gevuld met creme, vanillesmaak" staat er op het etiket. Ik kocht het (€1,75). Op de rekening heet het "hagelslagcake 250g". Er is te veel plastic gebruikt voor de verpakking. Dat is jammer, maar wellicht eet ik morgen iets dat op een Mambo lijkt.

[Nej, sade bonden i Kvammartjärn. Nåden, han kan sannerligen slå ner som blixten. Man får vara beredd hela tiden. (uit: Torgny Lindgren Norrlands Akvavit. Norstedts, 2007. p 129.)]

Vanochtend, in een droom, zag ik een meerkoet. Ik zag hem niet live, maar hij stond op een foto in een oude De Morgen en hij vloog er boven een avondlijke wereldstad vol lichtreclame, Pepsi en zo. De titel van het artikel was "Meerkoet kan maar tot daar en terug". Iemand had onderzocht hoe hoog meerkoeten kunnen vliegen. Interessant.

Ik weet zeker dat het artikel in De Morgen stond, want onderaan de pagina stond een cartoon van Kim. Die ging over Koen Peeters' Grote Europese Roman. Hij was niet echt grappig.

de collega's, de dieren, de herfst

K. zei dat hij in het weekend een kleine vogel met een gele kuif had gezien. M. had herten horen burlen. De collega's mogen mij zulks vertellen, ik moedig dat zelfs aan.

Op de hoek van de Leopold II-laan en de Houzeau de Lehaiestraat zag ik weer een zwarte roodstaart. Hij verdween achter een gevelornament. Naar huis ging ik met de stoptrein – herfstig is dat – en met een espresso in de ene en mijn petrell in de andere hand zag ik thuis drie zwarte mezen voor de ruit.

Die zwarte mees wordt misschien de vogel van 2009. Dat zou dan dankzij de witte nekplek zijn.

Bij het lezen van Datumloze dagen bedenk ik dat ik één keer sliep in een ruimte waar ook een dode lag. Het was in 2002 of 2003, misschien 2004, in een ziekenhuis met pastelpaarse en pastelgroene kamers. De man met wie ik de kamer deelde was die dag ontslagen – hij had alle papieren zakjes voor gebruikte maandverbanden van op het toilet mee naar huis genomen omdat die zo goed waren om medicinale marihuana in op te bergen – en ik had de kamer voor mij alleen. In de loop van de nacht stierf een patiënt in de kamer naast de mijne. Het was de man die we de dagen en nachten ervoor voortdurend hoorden kuchen en die we allemaal al verwenst hadden. Na enig geloop op de gang werd de dode mijn kamer in gereden. Enkele uren later kwam de familie groeten achter het gordijntje. Er werd stil gehuild.

[Wellicht klopt dit niet. Wellicht werd de kamergenoot van de dode die nacht bij mij op de kamer gelegd, maar ik had hoge koortsen tijdens die nachten. Vergeef me mijn herinnering.]


Jeroen Brouwers Datumloze dagen. Atlas, 2007.

[Mijn grootvader heeft me onlangs verteld dat het donderde en bliksemde toen ik ter wereld kwam en hij vond dat een zegen voor de familie en zag er een goed teken in. (uit: Bart Koubaa Vuur. Querido, 2000. p 10.)]

van Occy

De ramadan is voorbij en ik kom weer eens langs Snack Grillade La Boulette. Het is meer dan drie maand geleden sinds ik hier nog eens was, maar de snackman knikt me toe als een klant van elke dag en vraagt dadelijk: Comme d'habitude? Ik zeg maar van ja. Je weet nooit wat je zo te weten komt.

Ik krijg een sandwich kefta met daarbij wat frieten, pikante olijven, een gegrilde peper en een kwak andalouse. Dat blijkt mijn habitude. Drank zit er helaas niet bij. Het geheel kost €3.50 en dat vind ik weinig.

Mijn moeder staat op mijn voicemail, dat merk ik ineens. Nonkel F., zegt ze, heeft ergens een oude fiets staan die je mag hebben. Je moet maar iets laten weten.

Ik lees in de krant. Er staat vanalles in.