het perenblog

Eigenlijk was het een dierentuincomplex. Er waren ramen die vlak boven het water uitkwamen en op de golven dreven allerhande vogels; vlakbij meerkoeten, verder weg nog andere silhouetten tegen de grijze lucht maar te ver om ze zonder verrekijker goed te bekijken. Links was een deur naar de kantine en daar achterin was een lift. Op het bordje met pictogrammen stond dat de apen op de achtste verdieping zaten. Ik daarnaartoe, weinig apen gezien, veel stro, en door een lage opening konden we naar het terras en daar zaten knaagegels. Knaagegels hebben scherpe tanden en zeker als het regent, ook dat stond op een bordje.

Het was nog steeds grijs en het miezerde nu ook. Een oppasser had op een gelamineerd stuk lichtblauw papier het plan van het nieuw aan te leggen knaagegelverblijf. Hij liet het ons zien. Vierkanten en diagonalen; betegeld, het leek erg op wat er al was. We zaten op onze hukken en keken ernaar.