Gisteren was ik in het ziekenhuis en Etienne lag naast me. In het begin bewoog hij, maar na enkele minuten al hield hij daar mee op. Etienne leek wel dood. Tot hij begon te snurken. Toen leek hij levend. Tot ik merkte dat het gesnurk niet uit Etienne, maar uit zijn volumetrische pomp kwam. Toen leek hij doder dan ooit. Na drie uur schuifelde hij naar het toilet om daar met de deur open omstandig zijn gevoeg te doen.
Een verpleegster vertelde me nadien dat ze ooit lessen chemie kreeg van een dwerg. Alle leerlingen hadden schrik van hem en hij gooide met zijn bordenwisser.
10.9.10
hoe Etienne me deed denken aan de man die ballen in tomatensaus uit een pot waardevoller vond dan stoverij uit een pot
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
de fut lijkt er hier uit. als ook het perenblog het laat afweten (54 posts in 2010), tja. is bloggen uit de tijd - heb ik iets gemist?
Een reactie posten