Vanochtend, op de trein tussen Mechelen Nekkerspoel en Mechelen Gewoon, zag ik in een droom 12 gierzwaluwen. Of ze waren er echt, dat kan ook. Het was mij niet erg duidelijk.

Het goot. Ik stond onder een eik te schuilen en bekeek de nachtegaal die links tien meter verderop zat te zingen.

Enkele minuten was ik hem kwijt, maar hij dook rechts weer op, in een nog kaal boompje. Ik nam een foto. Met de verrekijker in mijn linkerhand, het fototoestel in mijn rechterhand en mijn petje als schuiltent boven het geheel, maakte ik ook een superieure dierenfilm.

Een half uur later goot het nog steeds. Ik wandelde naar het jaagpad en begon aan de weg terug, stroomafwaarts, naar het station. Weer een goed half uur later spreidde ik mijn natte goed uit in de trein. Ik had een nachtegaal gezien, zijn zwarte oog, zijn opgezette keelveren bij het zingen, zijn trillende roodbruine staart.

Ik zit op de koer met correctiewerk. Ene Jeroen wil zijn voornaam veranderen. Hij verhuist naar de VS en vreest dat de mensen daar Jeroen niet correct kunnen uitspreken. Vandaar. Ach.

Af en toe hoor ik boven me het hoge schreeuwen van de gierzwaluwen. Dan leg ik mijn papieren neer, even, en drink ik van mijn thee.