Jean-Philippe Toussaint: 'Zelfportret (in den vreemde)'

Wie werkt, zo dacht ik, heeft minder tijd om te lezen en dus koos ik vorige week Zelfportret (in den vreemde) uit als lettervriend. Korte en losstaande stukjes zijn wel zo makkelijk als er niet echt doorgelezen kan worden.

Moet ook u dit lezen tijdens uw middagpauzes. Ja. Maar niet helemaal natuurlijk - uw tijd is nog kostbaarder dan de mijne - ik maak, bemoederend als vanouds, voor u een selectie: bladzijde 72 tot en met 74. Eventueel 67-74. U kiest voor het lezen een dag uit met wind en lage bewolking, maar zorgt ervoor dat er zon is op het rustige pleintje / parkje / binnentuintje waar u net op een bankje uw boterhammen opat. Lezen en daarna ogen dicht en genieten van de zon op uw gezicht. En eventueel, daar in de zon, dan toch nog eens overdenken hoe dat kan; de lezer eerst laten denken dat het toch wel heel erg gênant is van die secretaris-generaal, hem daarna de algemene psychose toch wel grappig gezellig laten vinden en hem er uiteindelijk geheel in laten meegaan, in dat onnozele vragen om een "liedje". Ja, man. Geestig bovendien.

Geen Zelfportret van Toussaint in uw persoonlijke of openbare bibliotheek? Lees dan het gedicht Straattheater van Remco Campert, overal te krijg en te koop, zeker nu de man net 75 werd. Nog korter om te lezen en zonder denkopdracht van mijnentwege achteraf, maar even leuk. Linksboven op dit blog alvast de eerste drie regels, de volgende twintig zijn o.a. te vinden in de bundels Straatfotografie (1995), Dichter (1999) en Kus zoekt mond (2000). En in de nieuwe complete, driedelige Remco Campert natuurlijk.

Jean-Philippe Toussaint Zelfportret (in den vreemde). Amsterdam: Van Gennep, 2000.