Frank Westerman: 'El Negro en ik'

Op 8 maart kocht ik El Negro en ik in de Fnac alhier. 08/03/2005 / 15:39:36, 18.90€, staat er op mijn kassaticket-bladwijzer. Er viel die achtste maart dan ook een en ander te vieren; zo was Lou Reed bijvoorbeeld enkele dagen tevoren 63 geworden. Daarnaast had ik – eveneens enkele dagen tevoren – op datzelfde El Negro en ik gestemd voor de publieksprijs van de Gouden Uil.

Ja, ik had er al op gestemd voor ik het kocht. Meer nog: ik had er al op gestemd voor ik het las; ik had mij bij dat stemmen dan ook allerminst laten hinderen door enige kennis van zaken want ik had van heel de shortlist nog geen enkel boek gelezen. Zo gaat dat – helaas – bij wel meer mensen in – helaas – wel meer democratische processen. Ik deed het licht blozend, maar ik deed het.

Ondertussen zijn de prijzen verdeeld, en heb ik het boek ook uitgelezen. Mijn stem heeft er niet toe gedaan bij de publieksprijs, maar ik kan er ondertussen wel helemaal achterstaan. El Negro en ik is namelijk een goed boek. Zo goed dat ook de heren en dames van de echte jury het als winnaar uitriepen. "Het is kritisch en mild, twijfelend en onderzoekend, erudiet maar nooit belerend," zegt de jury in haar rapport, en ze heeft gelijk. Het boek gaat over concreet en algemeen, en zet je op een aangename manier aan het denken. En, extra punten: het doet het je verlangen naar nog meer lezen (V.S. Naipaul, David van Reybrouck, Antjie Krog).

Zo hebben afgelopen weekend mooie boeken mooie prijzen gewonnen, want ook de jonge winnaar, Guus Kuijers Het boek van alle dingen, is zeer de moeite waard. Het is altijd leuk als er boeken bekroond worden die je zelf zou bekronen. Het werd nog eens tijd ook, na de ALMA en de Inktaap. Mooie prijzen voor mooie boeken, we moeten daar achter staan, we moeten dat vaker laten gebeuren. Geef de prijzen aan goede boeken. En laat de krokussen bloeien.

Frank Westerman El negro en ik. Amsterdam/Antwerpen: Atlas, 2004.