Mars voor slachtoffers van asbest

Ik werk laat, dat is een feit. Maar ik werk niet laat genoeg om nog vóór het werk een deftig avondmaal te eten, en dus eet ik laat - ja, erg laat. En dan eet ik veel, want ik heb lang niets gehad.

Omdat ik met een volle maag niet wil gaan slapen, lees ik na het eten nog een uurtje (of twee); eerst in een goed boek en wanneer ik daar te moe voor word nog even op het web. Dan komt het moment dat ik bij het lezen van de titel "Mars voor slachtoffers van asbest" denk dat de wetenschap eindelijk een doeltreffend medicijn op basis van melk en karamel gevonden heeft dat asbestgebonden aandoeningen kan tegengaan. De ziekenkas zal het volledig terugbetalen bovendien.

Op dat moment, ja op exact dat moment, moet ik in mijn bed.