maandagavond

Maandagavond vijf over elf. Ik denk: daar loopt Vera Dua en is dat niet Jef Tavernier? Ik wandel door de tunnel naar het plein waar twee trams wachten maar laat hen links, evenzo Baziel. Het weer is zacht, maar Baziel laat ik links.

Waar overdag de vrouw die houdt van Mario uien schilt, is het nu donker en stil. Een lamp - verzonken in de grond - probeert nog iets met een blauwe schijn.

Mijn fiets wacht in de zijstraat; ik neem hem mee aan de hand. Op de stukjes licht bergaf wip ik op het zadel en laat ik mij over de stoep glijden. Rechts. Bijna geruisloos ben ik; net als de lege straten en donker en zacht. Een vrouw rookt een late sigaret achter een hek. Links. Een man houdt de deur open voor zijn witte hond. Rechts. Een meisje schetst drie platanen op een karig verlicht plein - de glasophaling liet heel wat staan. Links.

Verder: rechts links links rechts, dan druk ik de code in en schuift de poort van de gemeenschappelijke garage open. Vanavond neem ik de lift naar boven. En morgenvroeg ga ik naar de apotheker, maar eerst zal ik nog dromen van Pakistan.