een herfst / een cursus

Zeven mannen met gele hesjes stonden toe te kijken. Ze zagen hoe de verplaatsbare rolstoelhelling aan de wagon gekoppeld werd. Man acht hanteerde. Man acht schopte alles in de juiste positie, wreef in zijn handen en haalde de rolstoel uit de oostelijke wachtzaal op perron 7. ‘Ja, komaan,’ zei hij,’Wie komt zitten?’

Zes mannen met gele hesjes – en ook met baarden, wat betekent dat? – keken toe hoe man zeven wijdbeens in de stoel zat. Man acht duwde man zeven de wagon in. Man acht trok man zeven de wagon uit en zei ‘Merci.’ ‘Gij zijt bedankt,’ zei man zeven en hij stond recht en voegde zich bij de zes. Ze stonden toe te kijken hoe de verplaatsbare rolstoelhelling opgeplooid werd.

Man acht werd man één, man vier man acht. Man zes werd man zeven, hij zette zich vast klaar in de stoel. Zes mannen met gele hesjes – vier van hen hadden een baard – keken toe hoe man acht de verplaatsbare rolstoelhelling aan de wagon koppelde. Ze zagen hoe man zeven wijdbeens de wagon in- en uitgereden werd. Man acht plooide de helling op en reed ze naar de kant.

Man acht werd man één, man twee man acht… Ach u kan zelf ook verzinnen hoe het verder ging. We kijken naar iets anders: de trein naar Brugge had vijf minuten vertraging. De zon scheen, wind was er amper. Waarschijnlijk is de fluiter dood, dacht ik, want kan het anders, na de sneeuwprik van twee weken geleden?