het perenblog

Vanochtend zag ik lief wegfietsen. Ik stond voor het raam op de vierde verdieping; zij fietste de garage uit, de helling naar de straat op. Boven zette ze haar rechtervoet op het lage muurtje en sloeg ze haar sjaal nog een extra keer rond de hals.

Ze liet twee auto's voorbijrijden en stak dan de straat over. Vermoedelijk, zo dacht ik, is het heel koud. En: straks komt ze terug. Dan eten we samen. Ik stak mijn linkerhand op.