Woordenaar knutselt niet alleen aan zijn weblog, hij verzet ook bergen A.F.Th. Van der Heijden. Eén en ander kan hier mooi geknipt en geplakt.
[uit: Vallende ouders, blz 499]
In de altijd enigszins onwerkelijke week tussen Kerstmis en nieuwjaar kwam het kind ter wereld, dat zelfs door de schuldbewuste Jimmy pas eind januari verwacht werd, en door de buitenwereld in ieder geval niet vóór begin maart. De jonge moeder nam haar toevlucht tot een versleten smoes, die gezien het late seizoen des te onwaarschijnlijker klonk. Of juist niet... Ze heette te zijn 'geschrokken van het onweer'. De bliksem, samenvallend met een harde knal, had de vrucht in haar schoot losgesneden.
[uit: Vallende ouders, blz 500, tevens laatste zin van het boek]
De buurtbewoners, altijd genegen ruim baan te maken voor elke legende, zeiden sindsdien, wanneer ze het over Gonnekes dochtertje hadden, nooit zonder zijwaartse knik van het hoofd: '...gehaald met de bliksem.'
[uit: Weerborstels, blz 36]
Of was er meestal toch iets heel anders aan de hand geweest, iets veel geniepigers, en had die boom bij het onvruchtbaar worden dezelfde functie als de beruchte bolbliksem bij het 'te vroeg' ter wereld komen van een baby? Nou hadden bomen wel vaak erg veel in de weg zittende takken, dat moest ik als voormalig klauteraar toegeven, net zo goed als dat je 't van een vuurbal, zeker met zo'n knetterende donderslag erbij, behoorlijk in je broek kon doen.
[uit: Het leven uit een dag, een stuk cover in mijn inbox]
[uit: Het leven uit een dag, blz 9]
'Ik zie, weet u, een grote liefde voor uw zoon in het verschiet,'zei hij tegen de jonge vrouw die haar kind de borst gaf. Hij had de iets te luide stem van een hardhorige. 'Nee, echt, zonder gekheid. Een liefde even onvermijdelijk als... als het treffen van donder en bliksem tijdens een onweer. Hij hier, die schrokop, als de donder gedacht. Dan kan zijn geliefde als het licht optreden.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten