het perenblog

Dokter Jeff Porter voelt de eerste druppels al vallen wanneer hij [zie links] zijn wagen de garage induwt. De volgende ochtend, na storm en ontij, kan hij eindelijk met vrouw en knecht uitrijden [zie rechts], kan hij eindelijk op weg naar de oude Burton.


Maar kijk, tijdens de stormnacht heeft de brave dokter zijn garage omgebouwd, de verticale planken vervangen door horizontale en, och, dat raampje, tja dat raampje. Hij heeft extra steuntjes tegen de poortstijl geslagen zodat hij die ook wat kon verhogen, dat hekje links is wat ingekort en die idiote boom uitgespit. Onderwijl heeft Pippi Langkous onder supervisie van de doktersvrouw binnen de auto omgedraaid.

Het zijn zulke dingen die De plicht roept (super reeks nr 428 van Baldakijn) leuk maken. Bandwerk is het, moet het wel zijn want elk boekje uit de reeks bevat twee keer "64 pagina's vol spanning en avontuur!" en elke maand kwamen er acht nieuwe titels. Dat maakt 1044 strippagina's per maand.

Ik placht mij 's avonds in bed voor te stellen dat de makers een paar duizend basisprenten in mappen hadden die ze voor elk nieuw verhaal over een grote houten tafel uitspreidden. Ze zouden die prenten dan keer op keer in nieuwe volgordes samenplakken en ze zouden – een zonneklep op het hoofd, een schaar in de achterzak – nieuwe teksten in de kadertjes schrijven. Olielampen zouden de ruimte verlichten en tegen half twee 's nachts komt er een meisje met warme soep. En dan kan en mag het natuurlijk gebeuren dat van alle figuren op de cover alleen de zus van de poema uiteindelijk ook echt figureert in het verhaal.

Charmant is het. Ideale bedlectuur. En de bliksem, die staat in woord en beeld op p 18. "Een bliksemschicht doorkliefde de lucht."

De plicht roept. Super reeks nummer 428 van Euredit en Baldakijn Boeken.