Na de afwas maakte ik een lijstje van drie fijne romans met malachiet erin.
- De postbode (Koen Peeters)
- The people's act of love (James Meek)
- Altijd maar begraven (Peter Drehmanns)
Altijd maar begraven las ik vandaag uit en ik heb daar best van genoten. Niet dat het verhaal zo overtuigend was, maar mijn tweedehandse exemplaar (De Slegte op de Meir in Antwerpen, €5) zorgde voor net dat beetje extra door de potloodnotities van de vorige lezer. Hij bracht o.a. correcties aan – wat zeer meta is in een boek met als hoofdpersoon een corrector – en zorgde voor vooruit- en terugwijzingen tussen pagina's en details. Maar wat ook belangrijk was: ik zag er enige inhoudelijke Koen-Peeterserigheid in. Bijvoorbeeld:
- stedentoerisme
- hoofdpersoon met opschrijfboekje
- inventarisatiedrang
- oude fabrieken
- louche kunstuitingen
- Google
- hotels en pensions
- fragmenten non-fictie geschreven door romanfiguren
- opschriften op borden en bordjes
- malachiet, ja malachiet (p 172-173)
Koen-Peeterserigheid maakt boeken interessant.
Het is daarom fijn te beseffen dat die Drehmanns vóór Altijd maar begraven al vier boeken schreef die nog te ontdekken zijn. Ja. Hoi. Malachiet.
Peter Drehmanns
Altijd maar begraven. Uitgeverij Contact, 2007.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten