nieuw nieuws over de lente

Een eend uit Stockholm kreeg vandaag zes kuikens. [via DN]

De vinken zitten in de bomen voor de ruit van de woonkamer. Tegenwoordig elke dag – ze eten er van de dennendingen. Als ik het raam openzet, kan ik hun geknabbel horen.

Mats Kolmisoppi: 'Bryssel'

Mats Kolmisoppi heeft zowat de coolste schrijversnaam die ik ken. Hij doet me denken aan bloemkoolroosjes, maar zonder de geur.

Mats Kolmisoppi heeft een profiel op Facebook. Had ik een profiel op Facebook, dan probeerde ik vriendjes met hem te worden.

Mats Kolmisoppi heeft een boek geschreven met als titel Bryssel – het werd zeer lovend besproken in DN op het moment dat ik laatst in Stockholm was. Ik moest het wel kopen en lezen, niets aan te doen.

Mats Kolmisoppi's Bryssel speelt gedeeltelijk in Brussel, maar gaat niet echt over mijn, uw, ons Brussel, dat wordt al snel duidelijk.

Als Mats Kolmisoppi's Bryssel niet over Brussel gaat, waar gaat Mats Kolmisoppi's Bryssel dan wel over? Ik las het nu twee keer, maar slaag er niet in een antwoord te formuleren. Het boek is een fragmentarisch raadsel vol tijd- en stijlsprongen en personages waar we het fijne nooit van zullen weten. Ik begrijp er niet alles van, en zeker niet van het einde, maar ik vind het goed en interessant. Ik hou van de vreemdelingen in het verhaal, en ik hou van Mats Kolmisoppi als coole schrijversnaam.

Als Mats Kolmisoppi's Bryssel niet over Brussel gaat, waar gaat Mats Kolmisoppi's Bryssel dan wel over? In HD zegt Mats Kolmisoppi zelf:

Romanen Bryssel [...] är till stora delar en berättelse om ensamhet och faderskap. I ett hotellrum i den kontrafaktiskt skildrade huvudstaden tänker en trettiofemårig man på orsakerna till flykten från Sverige, och på det barn han lämnat bakom sig. Samtidigt talar han med människor som av helt andra skäl flytt från sina hemländer.

Misschien moeten we het dan daarop houden. En ik hou van de vreemdelingen in het verhaal, en van het woord "kontrafaktiskt", en ik hou van Mats Kolmisoppi als coole schrijversnaam.


Mats Kolmisoppi Bryssel. Stockholm: Norstedts, 2007.

[Sem haalde het mobieltje uit een zak van zijn jack, nu het niet was overgegaan had hij het bliksemsnel gevonden. (uit: Peter van Gestel Nikki. Querido, 2005. p 71.)]

het beste uit 2007-2008

Een leesjaar eindigt en begint hier nog steeds op 13 februari. Ik las ditmaal 95 boeken en noemde deze 14 'favoriet':

Sharon Creech & Rotraut Susanne Berner Hou van die hond
Dave Eggers What is the what
Per Olov Enquist & Leonard Erlbruch Met opa op expeditie
Helle Helle De veerboot
Wim Hofman Het vlot
Ruth Lasters Poolijs
Primo Levi Is dit een mens
Torgny Lindgren De weg van de slang
Hjalmar Söderberg Doktor Glas
Jean-Philippe Toussaint De badkamer
Jan van Mersbergen De grasbijter
Dimitri Verhulst De helaasheid der dingen
Dimitri Verhulst Mevrouw Verona daalt de heuvel af
Dick Wittenberg & Jan Banning Binnen is het donker, buiten is het licht

De favoriete boeken, zo besef ik elk jaar meer, zijn wellicht vooral de boeken die ik op het juiste moment lees.

Het beste van vroeger staat onderaan bij de boeken.

[De skulle inte vara lätta att förstå, hade jag sagt. Det skulle vara som att försöka fånga blixtar i flykten. (uit: Mats Kolmisoppi Bryssel. Norstedts, 2007. p 122.)]

Het weer was heerlijk vrijdag; 12°C, bries ZZO. Ik noemde het lente.

Vos en ik reden van Gent naar Brugge, Damme, Blankenberge, Noordzee. Aangekomen zocht ik een café met zon en zonder klanten. Ik dronk er een pint van Maes. (€ 1.70) Ik was aan zee.

Op mijn linkerhand stond geschreven: PICKLES.

[We spraken op goed geluk het donker in, en we bevonden ons in een dicht kreupelhout langs de oever, de bliksemstralen konden het duister niet oplichten, ze vertoonden zich slechts even achter en in hun wolken.(uit: Per Olof Sundman De expeditie. Meulenhoff, 1979. p 115-116.)]

about the life and hurrah

Iemand in New York – ik zeg: John – googlede op "gepopel" en kwam zo op het perenblog terecht, hier. John spreekt geen Nederlands en liet Google vertalen. Zo ziet dat eruit. Vreemd ziet dat eruit, Internationaal & Belangrijk. Ja John, dat is hier niet om mee te lachen, dat is hier Internationaal & Belangrijk.

[In sommige boeken barst een onweersbui vol knetterende ontladingen los, het komt voor dat de bliksem in zo’n boek een boom treft. (uit: Atte Jongstra De tegenhanger. Querido, 2003. p 200.)]

van Occy

ik zeg kort iets over Stockholm en verwijs voor mooie foto's met plezier door naar mijn lief

Op zaterdagochtend, bij het hotelontbijt, lazen we in Dagens Nyheter. Mats Kolmisoppi's nieuwe roman werd in de boekenbijlage lovend besproken door Jonas Thente. Die nieuwe roman heet Bryssel, speelt in Brussel. Zaterdagnamiddag kocht ik Mats Kolmisoppi's Bryssel in Bokskotten (SEK 180).

Zondagochtend gingen we vlinders kijken. Mijn lief kocht een botsbal voor me met een vlinder erin (SEK 20). Zaterdagnamiddag zag ik malachiet in Vasamuseet. Ik nam er een foto van. Ik heb nu foto's van malachiet uit drie musea:




Maandagochtend namen we de bus naar Kaknästornet. In een bosje aan de voet zagen we drie boomklevers. In de namiddag zagen we dan weer kuifeenden en kochten we koekjes en boeken; twaalf boeken in totaal. Dat klinkt heus meer dan het is en bovendien: twee ervan waren cadeautjes.

[en voor foto's dus naar mijn lief, en met plezier]

[En hoewel hij gelijk had, had ik liever dat hij zijn mond hield en dat kind als de bliksem vermoordde. Nu zat ik ermee. (uit: Dimitri Verhulst Problemski hotel. Contact, 2008. p 99.)]

[Ik ben bedroef, Platero... Moet je luisteren; terwijl ik door de Calle de las Flores liep, zag ik ter hoogte van la Portada op dezelfde plek waar de bliksem de tweelingkinderen heeft gedood, de witte merrie van de Dove dood liggen. Een paar bijna blote meisjes stonden stil om haar heen. (uit: Juan Ramon Jimenez Platero en ik. Ijzer, 2005. p 137.)]

van Occy