Ik fietste met mijn Vos van Veurne tot Blankenberge. In de Uitkerkse Polder zag ik voor de eerste keer een echte lepelaar – een beest dat ik tot vandaag enkel kende van in mijn vogelgidsen, van op birdpix, van uit mijn dromen. Hij wandelde naar een plas en begon te vissen.


In mijn enthousiasme probeerde ik een filmpje te maken van zijn fourageergedrag. Probeerde. Zelf vind ik het resultaat behoorlijk geestig.

Verder waren er ook scholeksters, en naar het noorden: een charmant zicht op de achterkant van de zeedijk-hoogbouw.

[Nu flitste de dood voor zijn ogen als een zwarte bliksemstraal, trof zijn onschuldige vreugde, verzengde zijn jeugd en dreef hem naar de rand van de schemerige afgrond, die het levende van het dode scheidt. (uit: Joseph Roth Radetzkymars. Atlas, 2001. p 43.)]

van Lope De Aguirre

['Zien de mensen het hem dan niet doen?' vroeg Sofie.
Nooit ziet zij hem. Vergeet niet dat het schemerdonker is dan. En de Schrokschranzer heeft een bliksemsnelle arm. Zijn arm gaat nog vlugger op en neer dan een kiekeboe.'(uit: Roald Dahl De GVR. Fontein, 2000. p 77.)]

mensen, alstublieft

A. Alberts' romans en verhalen zijn in 2007 heruitgegeven voor amper €15, en niemand die mij daar iets over zegt. Niemand! En we zijn nondepie al drie maanden onderweg in 2008.

[nu, Vos, ik, boekenwinkel, nu]

---
update 17.00u

Wat ligt hij daar mooi, bij het rijtje nieuw in maart, bij het stapeltje nu in bezig, bij de plant, op de kast.

In Lommel zag ik met mijn lief weer een boomklever. Hij riep wiet. Wiet. Wiet. We liepen over de Blekerheide en langs het kanaal Herentals-Bocholt. Het had nog niet gesneeuwd toen en er waren ook Vlaamse gaaien, roodborsten, koolmezen, vinken, winterkoningen, eksters en kokmeeuwen.

Later, bij een verzamelaar, was er een glazen kast met daarin malachiet, en buiten sneeuw.

[Een geest die met donder en bliksem nee zegt, kan zelfs niet door de duivel gedwongen worden ja te zeggen. (uit: een brief van Melville aan Hawthorne, geciteerd in Enrique Vila-Matas Bartleby & Co. Bezige Bij, 2007. p 161.)]

van Occy

[Een hard geluid, en nog een keer datzelfde harde geluid – het leek op onweer, maar dan heel kort. Geen gerommel zoals wanneer de bliksem boven het bos tekeerging; twee korte knallen en daarna niets meer. (uit: Rindert Kromhout Igor, beer in nood. Leopold, 2007. p 20.)]

van Lena

Filter. Een nieuw tijdschrift. Ik wil het lezen, ik wil het goed vinden. Ik wil eens een tijdschrift echt goed vinden, echt goed. (via)

[Mijn lief zit in Amsterdam. Ik mag niet vergeten haar morgen te smsen, haar te vragen Hollands Diep te kopen. Ik wil het lezen. Maar meer nog wil ik Filter lezen, en het meeste van Torgny Lindgren, en In Europa en Kaputt en Het respijt en ook Stig Dagerman, Armando, Campert, Roald Dahl.] [...]

[Finally, he moved to the bowl and urinated. It was a bolt of lightning cracking. He sighed, leaned forward, and let his head rest against the wall. Oh, Betty, he thought. (uit: Raymond Carver Will you please be quiet, please in Will you please be quiet, please. Vintage, 1992. p 243.)]

[Veel was er rondom in de schaduwrijke diepten van dichtbegroeide kloven, in door de bliksem verwrongen en verkoolde stammen, dat ons angstaanjagend toescheen, maar de magere gedaante van Gerard voor ons boezemde ons een onbeperkt vertrouwen in. (uit: Hella S. Haasse Oeroeg. Querido, 2007. p 33.)]

Gevonden door Occy, deze bliksem, en hij is me daarmee voor. Twee weken geleden haalde ook ik Oeroeg uit de bibliotheek – de zeer fraaie heruitgave uit 2007. Ik hoop het volgende week te lezen op treinen en metro's.

Dat is tegenwoordig mijn grootste hobby: lezen op treinen en metro's. Ik zou meer moeten reizen.

[Hij vraagt mij of Nederland een bliksembezoek waard is, en denkend aan onze deviezenpot beveel ik mijn vaderland warm bij hem aan. Hij lijkt niet overtuigd, maar belooft een bezoek te zullen overwegen. Lopen wij echt allemaal in wooden shoes? Zeker doen we dat, verzeker ik hem, thuis loop ik zelf ook altijd in wooden shoes, maar op reis draag ik gewone schoenen, anders loop je zo in de kijkerd. (uit: Bob den Uyl Donker Spanje in Het reizen vereist sterke zenuwen. Amsterdam: Thomas Rap, 2004. p 81.)]

Ik keek naar de Omloop Het Volk. Ik keek naar Philippe Gilbert. Ik keek naar Philippe Gilbert, ik keek naar Lope de Aguirre, ik keek naar mezelf.