het perenblog

Het is waarschijnlijk erg 1998, maar bij tijd en wijle werk ik graag op café. Ik begon in de Houtsiplou op het Rouppeplein. Tegen twee uur verhuisde ik wat verder de Zuidstraat in, naar de Les gens que j'aime aan het kruispunt met de Steenstraat. Daar tikte ik verslagen en plannen onder het toeziend oog van Boudewijn en Fabiola. Boudewijn en Fabiola aan de muur, dat is een pluspunt.

[Om één of andere reden denk ik nu aan de rat die ik dinsdagmiddag zag op het Maria Hendrikaplein in Gent. Ze stak een paadje tussen twee getrimde heggen over, de buik vlak boven het pad. Enkele meters verderop zat een groepje jongelui op de grond frieten te eten.]

Om kwart over vijf was ik in de Dôme op de Leopold II Laan. Ik kan dat zelfs in de tegenwoordige tijd zetten; het is nu kwart over vijf en ik zit in de Dôme op de Leopold II Laan. Ik twijfel of ik een Orval zal bestellen, maar wellicht beter niet – ik ben, zoals gezegd, aan het werk als was het 1998. De Dôme zelf is ook erg 1998. Of 1981. Nee, niet 1981 want Pantani bestaat hier. 1998. Aan het werk.