het kruipt

Ik zat in de koele witte gang. Ik zat op de koele grijze vloer in de koele witte gang en de mouw van mijn t-shirt kleurde donker aan de elleboog rechts; zwart op grijs. Mensen in witte jassen liepen voorbij, mensen met overjassen en bloemen, verpleegsters met lege bedden, en ik duwde door het t-shirt op het pleistertje. Ik probeerde de vlekken discreet in plooien te laten verdwijnen en hoopte dat het bloeden snel stoppen zou.

Het stopte snel, maar het was nog lang een vreemd gevoel, met een natte arm onder trui en vest met de fiets door de kou. Het voelde ook helemaal fout in de bank; met nog bebloede vingers geld uit de muur halen, al ziet niemand het, past enkel in andermans leven. Biotex maakte later het meeste weer grijs, niets aan de hand.

En vanaf morgen/straks werk ik in een illegaal naaiatelier, dat ook. Ergens in India. Calcutta.