het perenblog

Als het in het enkelvoud bestaat, dan heb ik het: een stigmatum. Ik heb een stigmatum. In mijn rechterhandpalm heb ik sinds vannamiddag een stigmatum. En alsof dat nog niet genoeg is vallen er ook zomaar stukken tand uit mijn mond. Het wakende leven is niet eenvoudig voor een messias, ja, dat staat vast.

[Z. zei onlangs wel 'La vie, c'est facile', maar Z. komt uit Kameroen en daar is men blij katholiek en eet men maniok, dus dat is anders. Bovendien had hij toen zijn examenuitslagen nog niet gezien.] [Mais revenons à nos moutons.]

Ik heb een stigmatum en te weinig tand en een vloer vol statistieken, papier en twee CD-roms. Een rekenmachine, excel-bladen, viltstiften en een wekker om 7:15u. Ik heb potverdrie plots ook rekeningen die eergisteren betaald moesten zijn en andere voor overmorgen. Ik heb geen slaap, maar morgen wel, in de schaduw van de basiliek, en als ik dan denken zal aan een wasmachine met 1600 toeren zal ik snurken als nooit tevoren. A. zal dan zeggen excuseer meneer, probleem, en ik zal antwoorden dat is niet erg, ik kom wel even. Een messias, dat zal ik zijn. Ik zal me over zijn schouder buigen en zeggen er viel een tand uit mijn mond gisterenmiddag en A. zal mij aankijken en knikken en er geen woord van begrijpen. A. zal zeggen ik ben ziek. Ik zal zeggen maar je moet proberen. Je moet proberen.