Doordat 1 mei op een maandag viel en liefs lesgever ziek was, had ik bijna een hele week vakantie. Zo komt het dat ik fijn doorlezen kon en vanavond mijn vijfhonderdste "gedocumenteerde" boek dichtsloeg. En wat voor een boek: Negen open armen van Benny Lindelauf. Eten zou ik ze niet willen geven, alle sjiethoezer die zich door de drie namen uit de eerste alinea van het boek lieten afschrikken, maar medelijden heb ik wel met ze. Want: wat een heerlijk boek. Familiewarmte als uit een potkachel. Beelden, wendingen om lang te onthouden. Veel onweer rond onze oren en welgeteld één bliksem.
Sjar. Net twaalf en het verkeerd overgebleven kind van Lame Krit. Drie oudere zoons en Lames vrouw waren omgekomen bij de grote stadsbrand van 1861 die was veroorzaakt door een blikseminslag. De meubelmakerij was helemaal afgebrand. (uit: Benny Lindelauf Negen open armen. Amsterdam|Antwerpen: Querido, 2004. p 129)[Lindelauf is zo iemand die ervan overtuigd is dat je schrijven kan leren, dat hij het zelf ook leerde. Nu geeft hij cursussen. Dat zijn studenten maar goed luisteren.]
[Zelf ben ik natuurlijk ook een sjiethoes, maar ik heb een lief vol tips dat weet wat goed voor me is. Dank, lief, daarvoor.]
[Nu ja, geen complete sjiethoes natuurlijk. Natuurlijk.]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten