het perenblog

We lopen door de Reguliersbreestraat. Daar gaan we de Cineac in waar Sneeuwwitje en de zeven dwergen wordt vertoond. Als we weer buitenkomen is het nog altijd middag en knalt de zon ons tegemoet. Ik loop stilletjes mee aan de hand van mijn vader. De scène waarin de boze stiefmoeder op de top van een kale berg door de bliksem wordt getroffen (zo herinner ik het me, ik heb de film nooit meer gezien) heeft diepe indruk op me gemaakt. Ik krijg een ijsje en dan neemt mijn vader me mee naar een huis aan de bloemenmarkt. (uit: Remco Campert Over mijn vader. De Bezige Bij, 2004. p 50)