[Bij de schoongrootouders gaat het zo: de kinderen en kleinkinderen krijgen kerstpakjesgeld, de kinderen en kleinkinderen kopen daar pakjes mee voor zichzelf, de kinderen en kleinkinderen pakken de pakjes in en geven ze aan de grootouders; de grootouders leggen de pakjes onder de kerstboom, de kinderen en kleinkinderen mogen om de beurt hun pakje openmaken, de kinderen en kleinkinderen zijn erg gelukkig met hun pakje, de grootouders delen in de vreugde. Wanneer je het voor de eerste keer hoort klinkt het vreemd, maar het werkt.] [Als flink en langdurig ingeburgerd lief van een kleinkind had ook ik dit jaar een pakje voor mezelf te kopen.]
Vandaag heb ik boeken gekocht. Zo'n negentien centimeter, 2750 bladzijden en één gouden leeslint. Allemaal voor mezelf, allemaal voor onder de schoongrootouderlijke kerstboom.
[Het klinkt decadent, het klinkt veel en allemaal zo voor mezelf alleen; het klinkt niet pluis, maar geloof me, het valt best wel mee. Kan ik er iets aan doen dat je op het boekenfestijn zoveel boek voor je pakjesgeld krijgt? Nee toch.]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten