de fluiter (7)

Hoor.
Het is de fluiter. Met z'n blauwe jas. Bijna dacht ik een kind op straat of die nieuwe huurder van hierboven, maar nee - het is ook zo lang geleden - natuurlijk, het is de fluiter. De fluiter met z'n blauwe jas. De fluiter met z'n bontmuts.

Ik sta aan de ruit, mijn hoofd draait mee van links naar rechts. Dat ik hem en de zijnen het beste wens, zeg ik tegen de ruit. En dat ik vorig weekend in een tuin enkele groenlingen zag. Helemaal zeker was ik niet, ze zaten ver en ik was op pad zonder vogelboek, maar het leken groenlingen. Je had erbij moeten zijn, zeg ik, en kijk: die wond in mijn hals is al mooi genezen.

Zo loopt hij de straat door, de fluiter, en achter elke ruit zijn de bewoners hem welgezind. Achter elke ruit is het een opgelucht weerzien. Zodadelijk ga ik lunchen met lief. Ik zal breed glimlachen. Ik zal vragen: Weet je wie ik net zag?

- eerder: (6) (5) (4.5) (4) (3) (2) (1) -