['Niet nu!' riep ik. bliksemsnel verdween hij weer. Ik belde Luzia. (uit: Daniel Kehlmann Roem. Querido, 2009. p 162.)]
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
-
▼
2009
(179)
- 12 (5)
- 11 (13)
- 10 (17)
- 09 (9)
- 08 (18)
- 07 (8)
- 06 (14)
- 05 (18)
- 04 (22)
- 03 (20)
- 02 (21)
- 01 (14)
-
►
2008
(184)
- 12 (12)
- 11 (12)
- 10 (16)
- 09 (25)
- 08 (29)
- 07 (17)
- 06 (13)
- 05 (16)
- 04 (8)
- 03 (12)
- 02 (14)
- 01 (10)
-
►
2007
(154)
- 12 (12)
- 11 (16)
- 10 (13)
- 09 (16)
- 08 (13)
- 07 (15)
- 06 (10)
- 05 (16)
- 04 (5)
- 03 (21)
- 02 (11)
- 01 (6)
-
►
2006
(125)
- 12 (5)
- 11 (7)
- 10 (10)
- 09 (12)
- 08 (16)
- 07 (15)
- 06 (10)
- 05 (6)
- 04 (11)
- 03 (13)
- 02 (8)
- 01 (12)
1 opmerking:
“En het prachtige spektakel van een stevige donderbui tegen etenstijd, waarbij alle winden zich in de zeventigkilometerstraal van de radar verzamelden als grote spinnen in een te klein potje, de wolken uit de vier windstreken tegen elkaar bulderden en de elkaar opvolgende golven regendruppels, zo groot als dubbeltjes, over je heen kwamen als een plaag, het uitzicht uit je raam zwartwit en vaag werd, de bomen en huizen leken te wankelen in de bliksemflitsen en kleine kinderen met zwembroeken en doorweekte handdoeken naar huis renden als vluchtelingen.” (Jonathan Franzen, De correcties, Prometheus Amsterdam, 2002, p. 316-317)
Een reactie posten