[Tijdens de oriëntatiereis stond hij op een dag oog in oog met de geeloogpinguïn en sloeg bij hem de bliksem in. (uit: Marcel Haenen Pinguïns en de mensen. Querido, 2023. p 159.)]

[De nacht was vol weerlichten. Adders van licht die kronkelend en zich opsplitsend in fluorescerende wolken door de noordwestelijke hemel schoten. Het onweer is overgetrokken zonder zich uit te regenen. Maar de afkoeling is ingezet. (uit: Donald Niedekker Kraai. Koppernik, 2022. p 76.)]

[Met haar voeten zat mijn tante op de zitting. Ik pakte haar rechtervoet. Koud.
De bus reed een onweersbui binnen die tot Hamburg zou duren. Onder de donderslagen en bliksemschichten dutte ik in.
'Ich wollte dir schon etwas in den Mund stecken. Du schläfst mit offnem Mund.'
'Habe ich geschnarcht?'
'Ein bisschen.' (uit: Detlev Van Heest Parkeren in Hilversum. Van Oorschot, 2024. p 189.)]

[Joyce was altijd al bang voor de bliksem. Aan de portier beneden gaat hij angstig vragen of er een bliksemafleider staat op het hoteldak. Dat blijkt zo. (uit: Koen Peeters Georges. De bezige bij, 2023. p 26.)]

[Sindsdien heeft Ellery tussen de vijftig en zestig viskotters, trawlers, makreelzegenboten en kreeftenboten geschilderd, en zijn prijs is gestegen van een liter scotch naar vijfendertig dollar als de klant een man uit Stonington is, of vijfenzeventig als hij een vreemde is. 'Ik ben trots op mijn schilderwerk,' zegt Ellery. 'Maar aan de andere kant heb ik er spijt van dat ik er ooit mee begonnen ben. Het is moeilijk een schipper van een viskotter tevreden te stellen en het wordt alsmaar moeilijker. Je moet niet alleen zijn boot zo nauwgezet als een blauwdruk schilderen, je moet hem ook nog in een storm zetten, een vreselijke storm. Dat eisen ze allemaal. Zoals een schipper een paar dagen geleden tegen me zei: "Het is een goed schilderij, Ellery, alleen zou ik willen dat je er een bliksemstraal in had gezet die in de mast slaat." De een wil een nog ergere storm dan de ander. Het is zover gekomen dat als ik een boot zou schilderen die eruitzag alsof er ook maar een kleine kans bestond dat hij de haven zou halen, de schipper daar aanstoot aan zou nemen.' (uit: Joseph Mitchell In het oude hotel. Lebowski, 2016. p 230.)]

Vannacht zag ik in een droom een vlucht putters en later ook een sperwer.

Ik was - in mijn droom - op een bijscholing, of een overleg. We zaten aan een lange rij tafels met daarachter ramen als in een kantoorgebouw. Achter de ramen: koterij.

Een vlucht putters zagen we voorbij de ramen heen-en-weren. Het stoorde het overleg niet dat we de putters bekeken vanaf onze plaatsen. Niet veel later zat er een sperwer op een dakrand ergens links bij de koterij. Daar wezen we iedereen in de vergadering op. Die komt natuurlijk op die putters af, zeiden we.

Direct erna bleek de sperwer al een prooi te hebben. Het was een wit konijn. Nee, dat kan niet, zeiden we. En ook: dat is natuurlijk te zwaar.

Mensen gingen bij het raam staan om beter te kijken. De sperwer vloog op, het konijn scheurde in tweeën, een deel viel naar beneden.

[Later in de droom stond ik op straat en bleek een meisje, een dwerg, stukken van een lijk te snijden en overal achter te laten. Ik herinner me een reusachtig oor. We keken dat even aan. We stonden op een verkeerseilandje. Een politievrouw kwam langs en toen we haar op de dwerg wezen, begon ze de straat schoon te spuiten met een tuinslang. Bloed spetterde zo op en maakte mijn witte schoenen rood, of nee, donker oranje. Alsof ik spaghettisaus gemorst had.]

[Te weten hierbij: ik bezit geen witte schoenen.]

[bliksemsnel kleedde ik mij aan. Ik moest naar boven! (uit: Albert Beintema Het waterhoentje van Tristan de Cunha. Atlas, 1997. p 429.)]

[Den blixtsnabba andra reaktionen tyder på att han förstod att katten i spegeln inte var verklig eller att det var sin egen reflektion han såg. (uit: Anders Brodin Smartast bland mesar. Natur & Kultur, 2020. p 146.)]

[De avond voordien werd hij neergebliksemd nadat hij mij in het halfdonker zag zitten en riep: 'Heb je al iets gezien!?' Het grind van het pad knerpte onder zijn voeten. (uit: Begijn Le Bleu Fwiet! Fwiet!. Sterck & De Vreese, 2020. p 20.)]

[Wakend op zijn krukje lijkt hij in rust, zoals de uitgestrekte blauwe hemel boven het rijstveld, maar dat is bedrieglijke rust, want het bliksemt en flitst en danst daarboven en binnen in de vogelverschrikker van Kabonyo. (uit: Bart Koubaa Dansen in tijden van droogte. Querido, 2021. p 119.)]