[But I had never seen a storm like this one. We sat round three candles on the kitchen table amid a crescendo of thunderclaps. The lightning made every object around us suddenly luminous and sinister. Alain Legras took out a bottle of eau de vie to give us all courage. Then, terrifyingly close, a long serrated bolt of fork lightning cut the valley in half. We all tingled and cried out at the touch of its force, as thousands of volts entered the earth. And then came the rain. (uit: Patricia Duncker Hallucinating Foucault. Picador, 1997. p 150-151.)]Van Occy. Dank.
18.3.07
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
De vestibule mag niet piepklein zijn; ik denk dat ik er een soort serre van maak; over de hele lengte van het huis? dat zou onhandig zijn, het zou beter zijn dat hij niet verder doorliep dan tot de eetkamer; dus tussen de salon en de eetkamer een tweede vestibule die met de eerste in verbinding staat door een deur, of liever door een deurgordijn; en denk 's aan al die jongedames die goed verborgen en bliksemsnel achter dat gordijn zouden verdwijnen!
uit ... En de sleutel is gebroken, Eduoard Dujardin (Arbeiderspers, 1986), p. 33
Een reactie posten