de fluiter (16)

Net, pasgeleden, vijf over één was het misschien, zag ik de fluiter. Hij wandelde door het station, de handen bij elkaar op de rug en fluiten deed hij niet. Hij wandelde door de tunnel, onder de sporen, naar het zuiden. Hij floot niet, maar het was de fluiter. Zijn gezicht en zijn bewegen vergeet ik nooit en elke keer, zo weet ik ondertussen, elke keer lijkt hij meer op de herinnering aan mijn vaders vader.

Het moet meer dan een jaar geleden zijn sinds de laatste keer dat ik hem zag, dacht ik. En ook: wat loopt hij onder de sporen door? Zijn het de herschikte busperrons? Ondertussen liep ik verder door de tunnel. Ik naar het noorden. Op het plein voor het station vroeg ik een hamburger met ketchup en niet te veel ajuin. Twee euro vijftig kostte die. Ik betaalde. Ik was gelukkig. Alles komt goed, dacht ik. Altijd en overal, waarachtig en wis.


- eerder: (15) (14?) (13) (12) (11) (10) (9) (8bis) (8) (7) (6) (5) (4.5) (4) (3) (2) (1)